ظاهراْ فرهنگ قرض دادن در ایران فراتر از ظرف و کتاب و ... است. پیشنهاد می کنم این مطلب تاریخی را بخوانید:
اداره تذکره بندرعباس و لنگه
مورخه ۲۷ شهر ربیع الثانی ۱۳۳۲
نمره: ۵
چند روز است تمبر قرانی و سه قرانی تمام شده زیرا که به واسطه نبودن تمبر به تذاکر سه تومان الصاق و مقداری هم به اداره گمرک در مقابل تمبرهایی که قرض شده بود تحویل نموده است و نیز تمبر دو تومان به اتمام رسیده سابقاْ صورتی از تمبرهای لازمه برای ادارت تذکره آنجا و لنگه ایفاد شده اگر مرحمت فرموده اند کافی و اگر موجود نبوده مستدعی است مقرر فرمایند عجالتاْ پانصد تومان تمبر یک قرانی و سی صد قران و دویست دو تومان ارسال بندرعباس بشود.
مرتضی نورانی: اسناد کارگزاری بوشهر؛ تهران: موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران- ۱۳۸۵: ص ۱۴۹