ضرورت تهیه استشهادیه رسمی برای استخوانها

در صفحات۳۶۰ و ۳۶۱ از کتاب معاهدات و قرارداده های تاریخی در دوره قاجار اثر غ. طباطبایی مجد سواد مقاوله نامه ای (قراردادی) بین سفیر ایران و و والی بغداد (نماینده عثمانی) به تاریخ  ۱۶ شوال ۱۲۸۷ وجود دارد.   

موضوع این مقاوله نامه این است که چون بر حسب عادت از ممالک ایران نعش و جنازه به عتبات عالیات فرستاده می شود و این امر از نظر حفظ الصحه (بهداشت) مضراتی دارد لذا قرار بر این شد  که فقط جنازه هایی قابل انتقال به عتبات خواهند بود که سه سال از وفات مرحوم سپری شده باشد. ازینرو حاملین نعش باید استشهادنامه ای رسمی که مبین انقضای سه سال از تاریخ وفات باشد در دست داشته باشند والا نعش اعاده خواهد شد.  

طغرای سیوزومیزُ طغرای دوازده خانه و طغرای چهارده معصوم

طغرای ترکی مغولی سیوزومیز میراثی بود که به سلاطین صفوی رسید. این طغرا  در دروه شاه عباس اول متحول شد هم از نظر فرم  یا پیکره بندی و هم از نظر رنگ.  

چندی پیش نسخه ای  به نام منشات سلیمانی منتشر شد که در همان صفحات نخستین اشاراتی هم به این سندی به نام نشان و این طغرا دارد.  اما این نسخه چقدر معتبر و با نسخه اساس چقدر شباهت دارد خود موضوعی است.  

من مقاله ای بر اساس تصحیح رهربرن و چند نشان تعریفی که استاد قائم مقامی ارائه داده اند در مقاله ای مورد نقد و بررسی قرار داده ام. این مقاله اخیراْ در شماره ۱ فصلنامه جدید تحقیقات تاریخی اجتماعی که در شمار مجلات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی است منتشر شده است.